• Televisie-, theater- en boekenmaker
• Diepzinnig en kunstzinnig denker
• Homo ludens die van taal en emotie houdt
• Schuwt het maatschappelijk debat niet

De man

“Ik droom ervan om oerverhalen te vertellen. Door dicht bij mezelf te blijven, mijn onderbewuste op te zoeken, wil ik trachten universeel te zijn. Door te schrapen onder mijn huid, wil ik bij anderen onder de huid kruipen. Door naar binnen te keren, wil ik me uiten. Met humor als glijmiddel, poëzie als azijn, fantasie als maltodextrine en oprechtheid als spierontspanner.”

Het plan

“Via theater hoop ik het KMSKA te laten toeren door Vlaanderen. Om zo een nieuw publiek warm te maken voor een museumbezoek. Ik wil de liefde voor de Schone Kunsten doorgeven via een theatervoorstelling.”

De uitwerking

“Een museum is een droom. Beelden wisselen elkaar af, thema's herhalen zich. Verlangens, verdriet, frustraties, liefde, dood, ... In de stilte tussen het geschuifel door, hoor je de kunstenaar spreken. Ik wil een verwarrende beeldentocht tonen vol schoonheid, poëzie, humor, verf en marmer. Ingekaderde nachtgedachten. Een stem van terpentijn die illusies danst. De restaurateur die zijn ziel restaureert door te verdwijnen in meesterwerken. Ik zou heel graag één groot project doen om deze droom op scène te brengen. En eventueel ook nog enkele andere kleinere projecten. Bovenal wil ik heel graag samenwerken met de andere Artists in Residence.”

Inspiratie in melancholie

“Beeldende kunstenaars die me inspireren? Ik heb niet echt een idool. Ik weet een boom met windels evengoed te waarderen als een Rubens. Een zadel met een stuur op verwart me evenzeer als een Rothko. Binnen het KMSKA? Alfred Stevens! Zijn werk ademt een gemis uit, zo ook zijn Sfinks. Een melancholie naar beter. Dat herken ik bij onze generatie die alles heeft en toch iets lijkt te missen.”

Samenwerken

“Ik zou graag eens samenwerken met Koen Van Mechelen. Zijn LABIOMISTA is een droomwereld waarin ik zou kunnen of willen wonen. En als dát niet kan: met hem samenwerken.”

Lortchersyndroom

“Mijn grootste creatieve mijlpaal was mijn roman. Het Lortchersyndroom. Dit schrijven is een werk geworden waar zoveel tijd en zoveel hart is ingekropen, dat ik niet anders kan dan hopen dat ik hier heel veel mensen blij mee maak. Hen raak. Hen ontspan. Hen doe denken, voelen, trillen.”

Levensmotto

“Alles is verandering. Maar misschien intussen niet meer.”